Het was echt even spannend. Toen ik voor twee artikelen in Drenthe Magazine verschillende interviews had, waren de betrokkenen in spannende afwachting van wat komen ging. Alles hadden ze er aan gedaan, het lot lag nu in handen van anderen.

Maatschappij van Weldadigheid

Voor zowel een artikel over voorouderonderzoek in een van de koloniën van Weldadigheid en een artikel over het gevangenisdorp Veenhuizen was de nominatie voor de werelderfgoedtitel van UNESCO een veel besproken onderwerp. Zouden we toegelaten worden? Wat betekent het voor dit gebied? Voor al die vrijwilligers die veel werk in het gebied hebben gestoken? De eventuele toekenning zou plaatsvinden tijdens het drukproces van het magazine. We konden er dus weinig over schrijven. Het mooie was dat zowel Minne Wiersma, directeur van de Maatschappij van Weldadigheid, als burgemeester Klaas Smid van de gemeente Noordenveld onafhankelijk van elkaar zeiden dat of de titel nu wel of niet behaald werd, de betrokkenen door zullen gaan op de ingezette weg. De gedane en toekomstige inspanningen waren niet voor een nominatie, ze waren voor het behoud van een uniek stukje geschiedenis.

Ook mocht ik presentatrice en actrice Daphne Bunskoek interviewen. Zij was enorm onder de indruk van de inzet van de huidige inwoners van de vrije kolonie die zich in groten getale inzetten als vrijwilliger voor hun bijzondere dorpen.

Veenhuizen

En uniek is de geschiedenis van de Maatschappij van Weldadigheid. Ik herinner me van Veenhuizen nog dat het dorp werd opengesteld, dat ik er met mijn ouders met de auto naar toe ben geweest. Ik moet toen een jaar of elf geweest zijn. Een aantal jaren geleden, toen mijn kinderen ongeveer die leeftijd hadden, was ik er weer, met mijn kinderen. Nu om het gevangenismuseum te bezoeken. Ik verslond het boek Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen, waarin zij haar voorouders beschrijft die in de gesloten kolonie hebben geleefd. Fascinerend vond ik het. Met name omdat het verhaal zich zo dichtbij afspeelt.

Ter voorbereiding voor het artikel over Veenhuizen dompelde ik me onder in de historie. Ik las de boeken van Suzanna Jansen (nog een keer) en Mariët Meester. Op mijn verlanglijstje staan nog de boeken van Wil Schakmann, hij bracht onlangs weer een nieuw boek uit. Ik ging langs in Veenhuizen om de sfeer die burgemeester Smid omschreef in het interview weer zelf te ervaren. Het voelde alsof ik een van de bewoners was van lang geleden.

Daar in Veenhuizen werd op dat moment ook in spanning gewacht op de beslissing van de overheid om al dan niet de gevangenis te sluiten. De Ziel van Veenhuizen mocht toch niet uit het dorp worden gerukt?

Drenthe Magazine

Het Drenthe Magazine met de twee artikelen van mijn hand verscheen deze week. Inmiddels weten we dat de gevangenis in Veenhuizen open mag blijven, tot opluchting van het hele dorp, misschien wel van de hele provincie. Een plekje op de werelderfgoedlijst hebben de koloniën nog niet gekregen helaas. Daarvoor mag nog wat huiswerk worden gedaan, om volgend jaar weer een poging te doen. De betrokkenen gaan hoe dan ook door met hun inspanningen om het unieke stukje geschiedenis te behouden voor de toekomst. Zodat mijn kinderen er ook met hún elfjarige kroost naar toe kunnen gaan om deze bijzondere geschiedenis van Drenthe met eigen ogen te kunnen zien.

De nieuwste editie van Drenthe Magazine met de door mij geïnterviewde Daphne Bunskoek op de voorkant is te koop in de boekwinkel. Of neem een abonnement, dan krijg je ‘m drie keer per jaar in de brievenbus.