Studiekeuze: keuze voor het leven?

De vlag mag uit! Mijn zoon is geslaagd voor zijn middelbare schooldiploma. Een jaar eerder hing de vlag ook uit, toen met de schooltas van mijn dochter er aan. Op naar een nieuwe uitdaging, een nieuwe school. Maar welke? Dat was voor beide een zoektocht, want hoe weet je op je 16^e of 18^e wat je voor de rest van je leven wilt gaan doen?

Zeven jaar werkte ik op de communicatie en marketingafdeling van een mbo-instelling. Ik deed er uitgebreid onderzoek naar de manieren waarop middelbare scholieren de keuze voor een vervolgopleiding maken. Met als doel in de communicatie en voorlichting beter te kunnen inspelen op hun behoeften (en die van hun ouders). Het werd een groots onderzoek waarbij vele scholieren in verschillende fases betrokken waren. De resultaten uit het onderzoek leidden niet alleen tot een andere communicatiestrategie, maar hadden een complete metamorfose van de organisatiestructuur tot gevolg.

Tien jaar later zit ik privé in de situatie dat twee van mijn kinderen een keuze moeten maken voor een vervolgopleiding. En ik zie dezelfde strubbelingen die de scholieren van mijn onderzoek tien jaar eerder ook hadden.

Dat de keuze van je eerste studie niet levensbepalend is, daarvan ben ik het levend bewijs. Na mijn havo-opleiding wilde ik de school voor journalistiek doen. Ik haalde de test, maar werd helaas uitgeloot. Na een omzwerving kwam ik bij de Hotel Management School uit. Een leuke school met een interessante leermethode. Met veel plezier doorliep ik de vier schooljaren, waarvan het laatste jaar een marketingstage met afstudeeropdracht. Het was een bewuste keuze om me daarbij te richten op marketing en communicatie. Na mijn afstuderen wilde ik dan ook in marketing en communicatie verder en werkte ik bij verschillende bedrijven als marketing/communicatieadviseur.

Tien jaar geleden begon ik ‘voor mezelf’, waarbij ik naast het geven van communicatieadviezen aan bedrijven ook ging schrijven voor de lokale krant. De journalist in me had eindelijk haar plekje gevonden. Werken voor die lokale krant is inmiddels passé, maar ik schrijf nog regelmatig met veel plezier voor verschillende tijdschriften en kranten.

Mijn kinderen zien dit vak niet zitten, maar in de afgelopen jaren heb ik verschillende jonge communicatiestudenten mogen begeleiden tijdens hun stage. Ik volg ze een beetje op LinkedIn en zie dat ze inmiddels interessante communicatie- of marketingfuncties bekleden. Een scholiere van de middelbare school in de buurt ‘snuffelde’ anderhalf jaar geleden een aantal dagen bij mij om te ervaren of het communicatievak iets voor haar is. Ik zag onlangs de vlag met een tas eraan bij haar uithangen en haar ouders vertelden me dat ze heeft gekozen voor een vervolgopleiding in de communicatie. Leuk om te horen!