Kwetsbaarheid: professioneel of niet?

Familietraditie
13 oktober 2016
Herfst
15 november 2016

Rouwen was een van de thema’s in de najaarseditie van InWesterveld Magazine. Best een moeilijk onderwerp, vind ik. En dat had ik al eens eerder ervaren. Ruim een maand nadat mijn vader bijna twee jaar geleden overleed, had ik voor de krant een interview met de initiatiefnemer van de SamenLoop voor Hoop in Dwingeloo. De drijfveer van de nog zeer jonge meid was iets te willen doen voor kankeronderzoek omdat haar moeder aan borstkanker was overleden. Je kunt je voorstellen dat het een emotioneel gesprek was voor haar.

Maar ook voor mij, want als je eigen vader nog maar zo kortgeleden is overleden, is het toch moeilijk je professionaliteit te bewaren. Het werd een ontroerend gesprek waarbij de tranen niet verborgen bleven. En hoewel het me in eerste instantie enorm stoorde dat ik daar ook zat te sniffen, realiseerde ik me later dat het bijna niet anders kon. De emoties zaten nog torenhoog en dat is niet een knop die je even omzet. Tenminste niet bij mij.

Het gesprek met de twee uitvaartverzorgers die ik voor het magazine had dit najaar, was een stuk minder emotioneel. De scherpe kantjes na het overlijden van mijn vader waren er na anderhalf jaar een beetje af, waardoor ik met veel respect naar deze mensen kon luisteren. 24 uur per dag, zeven dagen per week zijn zij bezig met de dood. Een dankbaar beroep, omdat je mensen kunt helpen op het moment dat ze het écht nodig hebben.

Ook de andere gesprekken die ik had met mensen die iets betekenen voor nabestaanden, raakten mij vanwege de steun die zij anderen willen geven in vaak een van de moeilijkste periodes van hun leven. We vulden de artikelen in het magazine aan met een prachtige foto en een troostgedicht. Toen het magazine verscheen, kreeg ik van een dorpsgenoot een dankberichtje. Ze had moeten huilen bij het stuk over rouw. Met het magazine hebben we ruimte geboden voor rouw, verdriet, tranen en pijn. Toen realiseerde ik me des te meer dat tranen er zijn om te delen en dat de manier waarop ik mijn werk graag doe ook kwetsbaarheid toelaat.

Comments are closed.