Een schone lei

Ik vond het toen ik op de middelbare school zat het mooiste van het schooljaar: de start van het schooljaar waarvoor je naar de stad ging en bij de V&D je benodigde schoolspullen bij elkaar zocht. Agenda, bijpassende schriften, etui, mappen, kaftpapier… Heerlijk was het om in zo’n nieuwe agenda in je mooiste handschrift je naam te schrijven en je rooster… Een nieuw schooljaar, een nieuwe start.

Tegenwoordig is dat niet meer zo, tenminste niet bij mijn kinderen. Een agenda willen ze niet eens meer (ook al wordt het door school aangeraden), bij de Action worden snel wat zwarte schriften uit het schap geschraapt, het meest eenvoudige etui en wat pennen. Kaftpapier was er nog van vorig jaar, want de meeste boeken passen in de stoffen hoesjes die ze al jaren gebruiken. Hm… met mijn herinnering aan vroeger verheugde ik me de eerste jaren nog op het aankopen van de schoolspullen. Maar ik raak er inmiddels –met tegenzin- aan gewend.

Dan maar een poging om mijn werkjaar met een schone lei te beginnen. Een leeg bureau is het doel/ Én een opgeschoonde computer, want die begint na twaalf jaar oppotten van foto’s, documenten en mails uit zijn voegen te barsten: ‘Opstartschijf is vol’. Ik verzand al snel in het ophalen van herinneringen bij alles wat ik aantref. Maar het resultaat mag er zijn: één hoekje van mijn kantoor is helemaal opgeruimd. En weet je wat ik aantrof? Drie ongebruikte schriften uit mijn middelbare schoolperiode. Met Madonna en The Next Generation kan ik mijn ‘school’jaar met een schone lei beginnen!