Vroege winter in Westerveld

Voor ons gezin kwam de winter vroeg dit jaar. Eind september kwamen vier Italiaanse vrienden van onze dochter een weekje op bezoek. De vrienden kwamen vanuit een zonnig en warm Italië terecht in de regenachtige herfst van Nederland. Hoewel de vrienden zonnige herinneringen meebrachten van een heerlijke zomer in Italië, werd hun bezoek ook voor ons een vroeg weekje winter.

Ze vonden het namelijk heel koud in Nederland. De tweede dag stond een bezoekje aan de stad Groningen op het programma. Het grootste deel van de dag werd besteed aan winkelen: er moesten winterjassen, handschoenen en mutsen worden aangeschaft.

Een fietsritje door het Dwingelderveld op een fiets zonder handremmen bleek naast een koude, ook een angstige rit. Dat er een terugtraprem op een fiets kan zitten vond een van de Italiaanse vrienden maar vreemd. Ik denk niet dat hij veel van de prachtige omgeving heeft gezien.

We wilden de Italianen uiteraard Nederland laten zien en ze een kijkje in de keuken geven van Nederlandse tradities en gewoonten. Mijn dochter nam haar vrienden mee naar Amsterdam, Utrecht en Giethoorn, ze reden langs de Havelter molen en door de Drentse landerijen. Soms werd er bij ons thuis gegeten. En zo kwamen er bij ons al in september enkele Nederlandse wintergerechten op tafel. De stamppot zuurkool en stamppot rauwe andijvie met rookworst en gehaktballen werden door de gasten goedgekeurd, al vonden ze het maar vreemd dat er geen olijfolie maar jus over de aardappelen werd gedaan. Ook genoten ze van de stoofpot met aardappelen en rode kool.

Natuurlijk kon in het programma Sinterklaas als echte Nederlandse traditie niet ontbreken. Dus vierden we die week een echte Nederlandse Sinterklaasavond, inclusief luid geklop op de ramen, wat een van de Italianen bijna een hartaanval bezorgde. Met een stapel cadeaus, pepernoten, suikergoed en marsepein leerden ze het in ons gezin inmiddels traditionele Sinterklaasspel, waarbij cadeaus regelmatig van eigenaar wisselden. Met blijdschap, verontwaardiging en hilarische momenten hadden we een heerlijk avondje. Ook werden de schoenen gezet en werd er gezongen. Waarna iedereen de volgende ochtend een chocoladeletter, kikkers en muizen en pepernoten in hun schoen vond.

Na een week vrolijke en sociale Italiaanse zonnetjes in huis, vertrokken zij weer naar hun zon en bleven wij achter in het herfstige Nederland. Gelukkig lieten ze ons voor oktober een paar heerlijke zomerse dagen achter waar we nog fijn van genoten hebben. Maar kom maar op met die winter, wij zijn al helemaal warmgelopen.

Deze blog is als column verschenen in de najaarseditie van InWesterveld Magazine nr. 6 2018.