Landelijk Wonen

De droom hadden we al een tijdje: later willen we een boerderijtje in Drenthe. Maar waarom later, dachten we, waarom niet nu? Als Drentse wilde ik na tien jaar in het Westen gewoond te hebben mijn kinderen in Drenthe laten opgroeien. Dochterlief was nog maar een paar maanden oud toen we vlak voor de eeuwwisseling een oude boerderij bij Dwingeloo kochten en ons Landelijk Wonen avontuur in Westerveld begon.

Waar begin je aan vroeg menig leeftijdsgenoot. Maar wij zagen door de oude schuur en de rotzooi heen en bouwden letterlijk aan onze toekomst. Geholpen door beider ouders die vele uurtjes in onze boerderij doorbrachten om hun kinderen te helpen met hun droom. Kamer voor kamer bouwden we door. Als er weer een kind op komst was, moesten we wel verder, want er moest weer een kamertje komen.

Landelijk Wonen was in het begin vooral Landelijk Bouwen, maar langzamerhand werd de honderdjarige boerderij ons huis dat ons paste als een warme jas. Een warme jas kregen we ook van onze buren en dorpsgenoten die ons opnamen in hun kringen. Van jongs af aan kregen de kinderen een rol in de jaarlijkse Oogstdag. Als echte boerenkinderen van een eeuw geleden leerden zij de liedjes uit grootmoeders tijd en het dorsen als vrögger. Op en top Landelijk Wonen!

De foto van mijn kinderen in hun Oogstdagkledij op het landhek voor ons huis hangt al jaren in de keuken. Een vriendje van mijn jongste vroeg eens: Was dat van toen jullie nog boer waren? Boeren zijn we, we heten De Boer, we wonen in een Boerderij en ja, met het werkwoord weten ze hier ook wel raad… Het ultieme bewijs dat wij op en top ‘boer’ zijn: We komen thuis van een paar weken Frankrijk. We stappen uit de auto, ruiken eens goed en zeggen: Ah, we zijn weer thuis!

Deze blog is ook als column verschenen in de eerste editie van InWesterveld Magazine (voorjaar 2016) binnen het thema Landelijk wonen.